Σκυλοκαυγάδες

Δεν είναι κάτι σπάνιο, δεν είναι «ντροπή», δεν είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί… Τα σκυλιά «τσακώνονται» για διάφορους λόγους, πολλούς από αυτούς που και εμείς οι άνθρωποι «τσακωνόμαστε» ή μπορεί να το κάνουμε.

Θα λέγαμε πως μοιάζουν περισσότερο με μικρά παιδιά που θα μαλώσουν για τα παιχνίδια τους, το φαγητό τους, τους φίλους τους, την προσοχή και την εύνοια της «ηγετικής φιγούρας» και πολλά άλλα.

Υπάρχουν σκύλοι που είναι λιγότερο «κοινωνικοί» και «ανοικτοί» σε νέες γνωριμίες και ενθουσιώδη παιχνίδια και σκύλοι λιγότερο «κοινωνικοί» και έτοιμοι να δεχθούν κάθε είδους αντίδραση. Υπάρχουν οι σκύλοι που αρχίζουν έναν καυγά, υπάρχουν οι σκύλοι που προκαλούν τον καυγά, υπάρχουν οι σκύλοι που θα αποφύγουν πάση θυσία τον καυγά…

Όλα αυτά ανήκουν στην σφαίρα αυτού που θα λέγαμε «φυσιολογικό» και είναι μάλλον κακό να προσπαθούμε να στριμώξουμε στο ίδιο πλαίσιο όλα τα σκυλιά. Αυτό που καλούμαστε να κάνουμε είναι να αποφύγουμε τις δυσάρεστες καταστάσεις ή να είμαστε έτοιμοι να τις λήξουμε χωρίς μεγάλες απώλειες.

Σκυλιά δαγκώνονται καθημερινά, το ίδιο και άνθρωποι από σκυλιά, συνήθως την στιγμή που προσπαθούν να τερματίσουν έναν σκυλοκαυγά. Καλό θα ήταν λοιπόν, αντί να αποφεύγουμε το ζήτημα, να το δούμε, να το αναλύσουμε και να προσπαθήσουμε να βρούμε κάποιες λύσεις.

Πρώτα από όλα, πως αποφεύγουμε την «σύρραξη». Δεν είναι κάτι τόσο δύσκολο, απλά θα πρέπει αρχικά να γνωρίζουμε τον σκύλο μας. Αν είναι ένας σκύλος με τάσεις επιθετικές προς άλλα σκυλιά, αν είναι ένας σκύλος που δεν εκτιμά τα έντονα παιχνίδια, την παρουσία πολλών άλλων σκύλων, αν είναι ένας σκύλος που δεν δέχεται καλά σκυλιά ίδιου φύλου, που δεν θα αφήσει καμία πρόκληση αναπάντητη… τότε καλό είναι να επιλέγουμε βόλτες μοναχικές ή με την παρέα σκύλων που γνωρίζουμε την αντίδραση του δικού μας, να έχουμε πάντα τον έλεγχο του σκύλου μας (με λουρί και φίμωτρο, όπου είναι απαραίτητο) και πάντα να προσέχουμε τον τρόπο που εισερχόμαστε σε νέες περιοχές αλλά και τον τρόπο που άλλοι σκύλοι εισέρχονται σε «δικές μας».

Θα ήθελα εδώ να τονίσω κάτι που συναντώ συχνά. Δεν έχουμε τον έλεγχο του σκύλου μας όταν χρησιμοποιούμε αυξομειούμενο λουρί (τύπου Flexi)! Δεν ενδείκνυται λοιπόν ένα τέτοιο λουρί σε σκυλιά που πρέπει να έχουμε τον έλεγχο τους.

Πάντα χρήσιμη η βασική υπακοή, μπορεί και εδώ να χρησιμοποιηθεί. Όταν ο σκύλος σας έρχεται αντιμέτωπος με την πρόκληση, τον καλείτε σε θέση «Κάτσε» και απαιτείτε την προσοχή του. Δηλαδή, του τραβάτε την προσοχή και θέλετε να κοιτάει εσάς στα μάτια και όχι οτιδήποτε άλλο. Αν πάλι έχετε «προβλέψει» την πρόκληση από απόσταση, αλλάζετε κατεύθυνση, στρίβετε και συνεχίζετε αλλού την βόλτα σας…Δεν είναι κακό!

Αν τώρα δεν έχετε καταφέρει να προλάβετε το συμβάν, ακολουθείστε μερικούς βασικούς κανόνες.

Πρώτον, μην δαγκωθείτε! Από τον σκύλο σας ή τον άλλο σκύλο, διότι δεν θα είσαστε σε θέση να βοηθήσετε παραπάνω.

Δεύτερον, μην ουρλιάζετε! Δεν βοηθά πουθενά να δημιουργείται περισσότερο χάος και ένταση από την ήδη υπάρχουσα.

Τρίτον, μην χτυπάτε τα σκυλιά με ότι βρείτε και όπως βρείτε! Δεν θα καταφέρετε κάτι θετικό.

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να απευθυνθώ στην ειδική και «συμπαθή» ομάδα των «ματσουκοφόρων»… Κυρίες και Κύριοι, αν δεν συνοδεύεστε από καμιά δεκαριά γιδοπρόβατα ή αν δεν βγάζετε το σκύλο βόλτα σε πορεία προς Σύνταγμα, θα πρότεινα να αφήσετε τα πάσης φύσεως ματσούκια και στειλιάρια εκεί που τα βρήκατε. Η εικόνα είναι τουλάχιστον γελοία και το όποιο αποτέλεσμα αμφίβολο.

Αντί λοιπόν όλων των παραπάνω, προσπαθήστε να κρατήσετε την ψυχραιμία σας και να παρατηρήσετε τι ακριβώς συμβαίνει. Η παρέμβαση σας πρέπει να είναι ήρεμη αλλά και προσεκτική. Την ώρα που ο ένας σκύλος είναι από πάνω από τον άλλο, πλησιάζετε από πίσω τον σκύλο που βρίσκεται από πάνω, τραβάτε από το μέσω της ουράς περίπου, ανασηκώνεται τα πίσω πόδια του και τον πιάνετε από αυτά.

Άμεσα ο σκύλος χάνει την βάση ώθησης του, χάνει τον έλεγχο και το δάγκωμα αλλά και η πίεση που ασκεί στον άλλο σκύλο ελαττώνονται δραματικά. Με την προϋπόθεση ότι και ο άλλος ιδιοκτήτης έχει κινηθεί και αποκτήσει τον έλεγχο του άλλου σκύλου, τραβάτε χωρίζοντας τα σκυλιά αν και όταν το δάγκωμα έχει χαλαρώσει. Αν όχι, λικνίζετε τον σκύλο δεξιά-αριστερά, ελαφρά για να «χάσει» το δάγκωμα και να βρείτε ευκαιρία να τραβήξετε.

Αν ο σκύλος δεν έχει ουρά, πιάνετε πρώτα από την εσωτερική πλευρά των γλουτών και σιγά-σιγά φτάνετε να κρατάτε από τα πόδια. Δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά αν είσαστε άντρας ή γυναίκα, μικρόσωμος ή μεγαλόσωμος άνθρωπος. Τα κιλά που καλείστε να σηκώσετε είναι εφικτά μια που δεν είναι το συνολικό βάρος του σκύλου.

Ακόμα και στην περίπτωση που δεν έχει έρθει ακόμα ο άλλος ιδιοκτήτης ή δεν υπάρχει, η διαδικασία αυτή έχει επιτυχία μια που 9 στις 10 φορές ο «αδύναμος» σκύλος που έχανε στον καυγά μέχρι να παρέμβετε, δε θα θελήσει να ξαναεμπλακεί σε καυγά και θα φύγει ή θα περιοριστεί να γαβγίζει από απόσταση ασφαλείας. Επίσης, σπανιότατα (ποτέ μάλλον) μπορεί ο «αδύναμος» σκύλος να κατευθυνθεί προς εσάς με άγριες διαθέσεις αφού τον έχετε χωρίσει.

Όταν η πολύ ένταση θα έχει φύγει και αφού κι εσείς συνεχίζετε να είσαστε ψύχραιμος, τα σκυλιά θα ηρεμήσουν και μπορεί να έχει μια πιο ήρεμη συνέχεια η μέρα σας.

Δεν θα σπεύσουν όλοι οι άνθρωποι να χωρίσουν δύο σκύλους που τσακώνονται, δεν έχουν όλοι την ίδια ηρεμία ή θάρρος, αλλά όσοι το κάνετε καλό είναι να ξέρετε τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνετε, ώστε να περιορίσετε τις «ζημιές».